Jobs favoriete uitje is een uur naar Intratuin. Het groene centrum biedt alles waar mijn zoon gelukkig van wordt.
Het feest begint al voor binnenkomst. Winkelwagens! Job vindt het leuk om zijn vingers door de ijzeren vakjes heen te steken. Eenmaal door het poortje openbaren zich brede gangpaden met een gladde ondergrond. Job kan er zelf doorheen manoeuvreren in zijn rolstoel. Ik ben er voor de G-krachten die horen bij een beetje fatsoenlijk pretpark. Ik versnel, laat hem rondjes draaien of geef zijn wagen een onverwachte zwieper zodat hij achterover duikt. Dikke pret.
Aan weerzijden van Jobs achtbaan staan uitbundig bloeiende bloemperken op een hoogte die voor hem uitstekend is. Hij kan er bij zonder te hoeven bukken. ‘Mama, mag ik bloem plukken?’ vraagt hij netjes. Ik geef hem de geknakte stelen die naast de aanbiedingsbakken zijn gelegd.
In de tweede hal rolt Job naar een plateau met grote drukknoppen. Helemaal zelf bedient hij het waterballet. De ene fontein spuit nog harder dan de andere. ‘Mama kijk!’
Dan door naar de dierenafdeling. ‘Wil hij een konijntje op schoot?’ informeert de verzorgster. Ik knik ‘ja’ en voorzichtig belandt een konijn met grote hangoren en donkerbruine ogen in zijn wagen. Het dier snuffelt aan Jobs handjes wat mijn zoon opnieuw aan het lachen maakt. Als het konijn is uitgehuppeld, positioneer ik Job voor de kooien met vogeltjes. Ga zelf naast hem zitten op een kruk en maak met mijn telefoon een filmpje van kwetterende vinkjes die nerveus door hun hok fladderen. Leuk voor thuis.
Tot slot ijs. Job mag het zelf bestellen in het restaurant waar ook een pratende papegaai woont. Ik vertaal zijn woorden aan de balie zodat er daadwerkelijk een ijsje in zijn hand komt.
Samen aan een tafeltje. Een onbekende oma reikt me een stapel servetjes aan zodat ik niet bij de rolstoel weg hoef om het gezicht van mijn zoon af te vegen.
‘Mama, mag ik liggen?’ vraagt Job als hij klaar is met eten. Hij is moe van alle attracties.
Hoogste tijd om naar huis te gaan. Aan de kassa legt hij een handje op de lopende band omdat dat zo grappig voelt.
De volgende column wordt gepubliceerd op zaterdag 17 juli.
Mooi begin van de dag. De eerste Job-column per nieuwsbrief. Mooie column, mooie site, mooie doorstart. Ga zo door!
Wat een verrassing op deze warme zaterdagmiddag, de eerste Job-column in mijn mailbox. Ik heb ervan genoten en kijk nu alweer uit naar de volgende. De site is ook prachtig, die heb ik meteen aan mijn favorieten toegevoegd.
Mijn favoriet staat ook bij mijn favorieten
Ik blijf het jammer vinden je column niet meer in De Gelderlander te zien…Maar gelukkig kunnen we Job wel blijven volgen.
Ik heb me gelijk opgegeven zodat ik de columns per e-mail ontvang, dat is ideaal. Wat leuk dat Job zo kan genieten van een uurtje Intratuin. Zo zie je maar dat het niet altijd een geweldig pretpark hoeft te zijn…Ik wens jullie alvast een fijne vakantie met veel gezellige uurtjes en dikke pret toe!
Gelukkig kan ik Job’s avonturen hier volgen. Zo te lezen een heerlijk uitje bij Intratuin waar geen pretpark tegenaan kan. Laat er maar vele volgen.
Zo blijf ik gelukkig ook op de hoogte aan de andere kant van de wereld :)!
Het blijft ontroerend om mee te mogen -be-leven met deze geweldige jongen en zijn mama en papa!
Hopelijk genieten mijn kinderen (beiden met een beperking) nog net zo lang net zo van de intratuin!